![Picture](/uploads/4/6/3/4/4634683/308224.jpg?234)
Parmaskinkan, sem kallast á ítölsku Prociutto di Parma, er þurrverkuð skinka sem oftast er skorin í þunnar sneiðar og borin fram óelduð. Þessi skinka á sér langa sögu en hennar er fyrst getið í heimildum frá árinu 100 fyrir krist, þar sem þess er getið að veðurfar í kringum borgina Parma gefi þessari skinku einstök bragðgæði. Samkvæmt lögum má eingöngu framleiða Prosciutto di Parma í hlíðunum umhverfis borgina Parma í héraðinu Emilia-Romagna. Árið 1996 öðlaðust Ítalir lögverndun Evrópusambandsins á vöruheitinu Prosciutto di Parma og ennfremur var hún fyrsta varan á sviði matvæla til að hljóta D.O.P. vottun, þ.e. Denomination of Protected Origin.
![Picture](/uploads/4/6/3/4/4634683/8405893.jpg?194)
Við framleiðslu Prociutto di Parma notast við læri af svíni og tekur framleiðsluferlið allt frá 12 mánuðum til tveggja ára en það fer eftir stærðinni á hverju stykki fyrir sig. Skinkan er fyrst hreinsuð, svo hulin með sjávarsalti og látin vera í tvo mánuði. Að því loknu er allt salt hreinsað vandlega af áður en skinkan er látin hanga hanga á dimmum og vel loftræstum stað. Þegar skinkan er orðin alveg þurr þá hún látin hanga við stofuhita eða í nákvæmlega stýrðu umhverfi í allt að átján mánuði.
![Picture](/uploads/4/6/3/4/4634683/9856244.jpg?283)
Parmaskinka er borin fram á margvíslegan hátt en oftast sem forréttur, t.d. með melónu eða öðrum tegunum af skinkum og pylsum. Að auki er hún oft notuð sem álegg á pizzur, samlokur og í hina ýmsu pastarétti.
Allar nánari upplýsingar um ostinn er að finna á heimasíðu samtaka framleiðanda Prociutto di Parma, Consorzio del Prociutto di Parma.
Allar nánari upplýsingar um ostinn er að finna á heimasíðu samtaka framleiðanda Prociutto di Parma, Consorzio del Prociutto di Parma.